سروده های محمد بیدخونی

محمد بیدخونی پنجشنبه پنجم بهمن ۱۴۰۲، 12:59 حسین وار دل از زندگی گسستن رامیانه معرکه از جان خویش رستن رابه روی دست گرفتن علی اصغر خویشکنار پیکر اکبر به خون نشستن رابرای عهد خدا می شود تحمل کردمباد هرگز پیمان خود شکستن رابرای یاری دین ای برادران بایدبزرگ داشت وفا را و عهد بستن رابیا وفا ز علمدار کربلا آموزنخواست راحت و در عافیت نشستن رانخواست ننگ امان نامه تا زبون سازدولی فروشی و پیمان خود گسستن رامحمد بیدخونی۴ بهمن ۱۴۰۲ سروده های محمد بیدخونی...

محمد بیدخونی پنجشنبه پنجم بهمن ۱۴۰۲، 13:0 تقدیم به دوست خوبم روح الله مصلی نژاد که از من خواست شعری در مدح امیرالمومنین علی علیه السلام بگویم غافل از اینکه گمشده در قعر ظلمات کجا! وصف آفتاب عالمتاب کجا!ز من مخواه که از بوتراب بنویسممنی که ذرّه ام از آفتاب بنویسموجود من که کم از خاک پای قنبر اوستجسارت است ز عالیجناب بنویسمعلی یگانه دهر است و خارج از فهم استچگونه فهم نکرده کتاب بنویسم؟علی برای همه پرسشی ست تا به ابدچگونه راز ازل را جواب بنویسم؟مرا بس است مناجات مسجد کوفهبه خط کوفی و چشم پرآب بنویسمتمام دلخوشی ام شد «فَمَن یَمُت یَرَنی»مگر مدایح حُسنش به خواب بنویسم!۷ رجب ۱۴۴۵محمد بیدخونی سروده های محمد بیدخونی...

محمد بیدخونی چهارشنبه سی ام فروردین ۱۴۰۲، 7:10 عشق محمد تو را بَرَد به سماواتعشق علی ملجأ است و قبلۀ حاجاتای که هوای حسن نموده دل توعشقِ کریمت کشد به سوی کراماتای که هوای حسینِ فاطمه داریهان! مگذاری زمین علامت و رایاتاوست چراغ هدایتی که نمیردکشتیِ فوز است و راهِ کسبِ مقاماتکاش شفاعت شویم در صف محشرروز قیامت به دست مادرِ ساداتمحمد بیدخونی۱۴۰۲/۱/۳۰ شعر آیینی شعر درباره پنج تن سروده های محمد بیدخونی...

محمد بیدخونی شنبه دوازدهم فروردین ۱۴۰۲، 10:23 تو ای نگارِ عزیزِ من! قرارِ روح و تنی جانادر این زمانۀ بی‌حرفی، شرارۀ سخنی جانابه جز تو دل به کسی هرگز نبسته‌ام و نخواهم بستغم تو بسته به جان تا مرگ هماره چون کفنی جاناتو سربلند شدی هرجا در آزمون وفا و عشقتو سرفرازی و پابرجا نگار ممتحنی جانامن از خصال نکوی تو چه نکته‌ و سخنی گویمکه چون طراوت بوی گل میان هر چمنی جاناسپندوار به شوق تو عنان خویش ز کف دادمتو آتشی که نمی‌میری میان قلب منی جانامحمد بیدخونی۱۴۰۲/۱/۴#غزل #شعر_عاشقانه #محمد_بیدخونی سروده های محمد بیدخونی...